پنج توصیه برای اصلاح دیگران
 
نویسنده: سید هادی مدرسی
مترجمان: حمیدرضا شیخی، حمیدرضا آژیر
توصیه نخست: به افراد دستور ندهید بلکه خواسته خود را به صورت خواهش مطرح کنید.
هر انسانی هستی را با چشمهای خود می بیند نه با چشمان دیگری. او همه چیز را برای خود می خواهد نه خود را برای اشیا از همین رو شما با هرکس روبه رو شوید یا دوستی کنید برای خود ارزش و اعتباری قایل است هرچند در نظر دیگران پست و بی ارزش باشد.. به همین دلیل هیچ انسانی نیست که حاضر باشد در برابر شما- هراندازه هم دانشمند یا ثروتمند و یا قدرتمند باشید- چون بنده ای ذلیل بایستد و فرمان ببرد بلکه شما را فردی چون خود می داند.
پس، تا زمانی که مردم همکار و همنوع شما هستند نباید به آنها دستور دهید و خود را رهبر قبیله ای بپندارید که اوامر و نواهی اش لازم الاجراست.
مطمئن باشید که اگر به مردم دستور دهید از اجرای آن سر برمی تابند ولی چنانچه خواسته خود را به صورت خواهش و تمنا و غیره مطرح کنید آن را برآورده خواهند کرد. شما می توانید این اصل را بیازمایید. مثلاً به همکارتان بگویید:« خواهش می کنم در این کار کمکم کنید». بی شک او سعی خواهد کرد به خواسته شما پاسخ گوید. اما اگر به او دستور دهید، خواهد گفت:«هرگز انجام نمی دهم». اگر بپرسید: چرا؟ شاید صریحاً بگوید: « تو کی هستی که به من دستور بدهی».
وقتی قرآن کریم را می خوانیم، مشاهده می کنیم که خداوند بزرگ بسیاری از اوامر خود را به صورت خواهش یا امیدواری یا با عبارت« خداوند می خواهد» صادر می کند. و یا صفات پرهیزگاران و بندگان نیکوکار خود را بیان می کند بدون آن که مستقیماً از مردم بخواهد خوب باشند و پرهیزگاری پیشه کنند. بدین شیوه ایمان و تقوا را در نظر مردم زیبا جلوه می دهد. مثلاً می فرماید:« الم. این است همان کتابی که در آن هیچ شکی نیست. پرهیزگاران را راهنماست. آنان که به غیب ایمان می آورند و نماز می گزارند و از آنچه روزیشان داده ایم انفاق می کنند.»(1)
خداوند در این آیات به جای آن که بگوید: ای مردم به غیب ایمان آورید و نماز بگزارید و انفاق کنید... به توصیف پرهیزگاران می پردازد. یا مثلاً به جای آن که ارزشهای اخلاقی را به صورت فرمان صادر کند، بندگان شایسته خود را توصیف می کند و می فرماید: « بندگان خدای رحمان کسانی هستند که در روی زمین به فروتنی راه می روند و چون جاهلان آنان را مخاطب سازند به ملایمت سخن گویند. و آنان که شب را در سجده یا در قیام برای پروردگارشان به صبح می آورند».(2)
خداوند با این روش والا صفات پرهیزگاران و بندگان صالح خود را برای ما برمی شمارد.
وقتی خداوند که مالک و آفریدگار آسمانها و زمین است خواسته های خود را همواره به صورت فرمان صادر نمی کند چرا ما پیوسته به مردم دستور می دهیم؟ 
برای دیدن ادامه مطلب اینجا را کلیک کنید