رفقای ناباب از راه مانیتور وارد خانه می شوند
 
وقتی بچه‌ها پشت میز کامپیوتر می‌نشینند خواب آرامی ‌چشم‌هایمان را سنگین می‌کند و می‌گوییم: بچه‌ام زیر سرم است. بیرون نرود خیالم راحت است. حالا دیگر او سرکوچه نمی‌ایستد که لات شود. با آدم‌های ناباب نمی‌چرخد که از راه به در شود. در این خانه‌های کوچک و کوچه‌های تنگ مزاحم همسایه‌ها نمی‌شود و می‌شود یک نفس راحت کشید. خدا رحمت کند کسی را که این کامپیوترها را اختراع کرد!
درست است، بچه‌ها دیگر به خیابان نمی‌روند، اما در عوض با یک دنیای مجازی و یک دنیا مشکلات و آسیب‌های جدید آشنا می‌شوند.
ما بچه‌ها را نمی‌گذاریم بیرون بروند و با دیگران ارتباط داشته باشند و فکر می‌کنیم اتاقشان امن‌ترین جای دنیاست. در حالی که دیگران از همان فضای مجازی به سراغ فرزندان می‌آیند.
دختران و پسرانی که نمی‌شناسیم و نمی‌شناسند و حتی براحتی می‌توانند در مورد نیات و هویت خود دروغ بگویند با آنها آشنا می‌شوند و چت می‌کنند.
دام دوستی‌هایی گسترده می‌شود که گاه دردسرساز است.دردسری که مریم هنوز با آن درگیر است. مریم دختر 27 ساله‌ای است که توسط خانواده همه روابط و فعالیت‌های او بشدت محدود و کنترل شده است. چندی پیش او با یک دوستی اینترنتی عکس خود را برای یک سایت دوستیابی فرستاد. بعد از مدتی با شخص مورد نظر قرار گذاشت که او را ملاقات کند.
او شخص مورد نظر را هرگز ندید اما تلفن‌های مشکوک و تهدید و مزاحمت اشخاص ناشناس از آن پس شروع شد.

مریم ناچار شد حقیقت را به خانواده بگوید. خانواده او با این نوع روابط کاملا مخالف بودند و برای مدت طولانی دسترسی او به تلفن را بشدت محدود کردند. آنها بعد از مدتی خانه خود را عوض کردند و هنوز اطمینان لازم را به دخترشان پیدا نکرده‌اند.
این یکی از مشکلاتی است که خانواده‌ها را درگیر می‌کند. یک مشاور دبیرستان از مشکلاتی که خانواده‌ها با آن درگیر هستند خبر می‌دهد و می‌گوید: ایجاد روابط ناسالم، توهین و ترویج عقاید نادرست و غیراخلاقی، اعتیاد به اینترنت، ایجاد مزاحمت و انتشار تصاویر مستهجن و نمایش صحنه‌های خشونت بار از جمله آسیب‌های ناشی از بهره‌گیری نادرست از فناوری اینترنت است.
نادر ملاحسینی توصیه می‌کند:‌ خانواده‌ها برای پیشگیری از این آسیب‌ها باید به استحکام روابط خانوادگی توجه کنند و سعی کنند وقت بیشتری را با هم بگذرانند.
این مشاور تحصیلی توصیه می‌کند که در مدارس دوره‌های مخصوصی برای آموزش کاربرد اینترنت برای خانواده برگزار شود و بچه‌ها و بزرگ‌ترها توامان آموزش ببینند و بدانند دقیقا چه چیزهایی در دنیای مجازی منتظر آنها و فرزندان آنهاست.
در اینترنت می‌توان به نرم افزارها و برنامه‌های مفید دست یافت، می‌توان به آموزش خیلی از دروس کمک کرد و می‌توان در حل مسائل درسی کمک گرفت. سایت‌های معما، سرگرمی‌ و کمک درسی و آموزشی وجود دارد و سایت‌هایی وجود دارد که مادران و پدران می‌توانند شیوه‌های تربیت فرزندانشان را از آنجا بیاموزند، اما آنها باید بدانند که این همه موضوع نیست و تنها بخش خوب قضیه است. وی می‌افزاید: بنیان‌های فرهنگی جامعه نیز باید به خانواده‌ها آموزش دهند و آنان را با مشکلات و آسیب‌های اینترنت و بازی‌های کامپیوتری و آنلاین آشنا کنند.
الگوسازی برای نسل جوان و کیفی‌سازی برنامه‌های آموزشی و ترویجی باید به طور گسترده در دستور کار نهادهای مسوول قرار گیرد.
استفاده از رایانه و ورود به دنیای بازی و مجازی چیزی است که باید توسط خود فرد و خانواده مورد کنترل قرار گیرد.اعتیاد به اینترنت و بازی‌های رایانه‌ای چیزی است که اغلب جوانان و نوجوانان را تهدید می‌کند و حتی بزرگسالان نیز به آن دچار می‌شوند.
افشین ناظمی‌کارشناس کامپیوتر راهکارهایی برای شناخت و جلوگیری از این اعتیاد پیشنهاد می‌کند. او می‌گوید: قصد کنید که برای کار معین حتی بازی زمان معینی را در اینترنت یا با کامپیوتر سپری کنید و از آن پس آن را خاموش کرده به فعالیت‌های دیگری مشغول شوید. اگر بیش از آنچه قصد کرده‌اید در اینترنت سپری کرده‌اید نشانه اعتیاد به این وسیله ارتباطی است.
آیا غذایتان را پشت میز کامپیوتر صرف می‌کنید و از گفتگو با خانواده به خاطر چت کردن طفره می‌روید؟ این هم نشانه دیگری است .
ناظمی می‌افزاید:‌ آیا قبض‌های تلفن دارد سر به آسمان می‌زند و کارت‌های اینترنت شما یکی بعد از دیگری تمام می‌شود؟ این هم علامت خطر بعدی است.
به درستان لطمه خورده است و به چک کردن ایمیل‌ها و باز کردن پیغام‌هایی که جز سرگرمی ‌حاوی چیز دیگری نیست، بیش از هر چیز اهمیت می‌دهید و اگر کسی وقتی در اینترنت هستید مزاحم شما شود به او غر می‌زنید؟
ناظمی‌ تاکید می‌کند: اگر به میزان زیادی این اتفاق برای شما افتاده و می‌افتد یا این علائم را در فرزندان خود مشاهده می‌کنید بدانید آنان به اینترنت و کامپیوتر مبتلا شده‌اند.
چاره‌اش وفادار بودن به برنامه‌ریزی زمانی است. می‌توانید کم کردن ساعات استفاده را از نیم ساعت شروع کنید و کم کم آن را به حد نرمال 2 ساعت استفاده ممتد برسانید.
برای کودکان خردسال این میزان می‌تواند کمتر نیز باشد.راه دیگر ثبت‌نام در یک کلاس ورزشی و جایگزین کردن این فعالیت با بحث در مورد آن است.
شما می‌توانید از فرزندتان بخواهید کسانی را که با آنها ارتباط اینترنتی دارد دعوت کند و در خانه مستقیم با آنها گفتگو کند.
برای کودکان انگیزه ایجاد کنید که زمان بیشتری را با خانواده بگذرانند و طعم خوش با خانواده و دوستان بودن و ارتباط واقعی داشتن را بچشند و مدتی از دنیای مجازی فاصله بگیرند.

www.jamejamonline.ir