آداب دوستی را رعایت کنید
 
نویسنده: سید هادی مدرسی
مترجمان: حمیدرضا شیخی، حمیدرضا آژیر
آیا این صحیح است که به قول این ضرب المثل عربی: آداب در میان دوستان ساقط می شود؟ پاسخ این سؤال آن است که اگر مقصود از سقوط آداب از میان رفتن تکلّف میان آنهاست آری این سخن صحیحی است اما اگر به مفهوم سقوط احترام طرفینی و حیا باشد بدون تردید سخنی خطاست زیرا اگر به این معنا باشد که آداب در میان دوستان سقوط کند و حیا از میانشان رخت بربندد چنین عملی به میان همه مردم راه پیدا خواهد کرد و لذا باید نسبت به دوستان و نزدیکان مقید به آداب بود.
اگر فرزندی پدر و مادرش را احترام نکند خود موجب خواهد شد که آن پدر و مادر او را عاق کنند و به دنبال نافرمانی این فرزند در برابر پدر و مادر به خشم خدا در دنیا و آخرت گرفتار آید. همچنین دختری که به رهنمودهای خانواده خود مقیّد نباشد، از آداب اجتماعی خارج خواهد شد و به همین ترتیب است برادر نسبت به برادر و خویشاوندان نسبت به یکدیگر و دوست نسبت به دیگر دوستان خود. پس بدون ادب دوستیی نخواهد بود.
سؤال دیگر آن است که آدابی که مردم بطور کلی و دوستان بطور خاصّ باید نسبت بدان مقید، باشند کدام است؟
پاسخ آن است که: اسلام، مجموعه ای از آداب را وضع کرده تا دوستی، ثمرات خود را در جامعه در دسترس همگان قرار دهد و عموم مردم با پیوند و پیوستگی به زندگی خود ادامه دهند در این جا به بیان این آداب می پردازیم:
اول: اجازه خواستن برای ورود
پیش از آن که به خانه یا اتاق دوستمان درآییم باید اجازه گرفته یا دست کم او را از آمدن خود آگاه گردانیم زیرا شاید که او در وضعی باشد که نمی خواهد او را در آن وضع ببینیم، پس چرا خود و او را به سختی بیندازیم؟
ورود بدون اجازه از یک سو اهانت به دیگران و از سوی دیگر اهانت به خود ماست و چه بسیار افرادی که بدون اجازه بر دوستان خود وارد شده اند و آنها چنین فردی را در این کار تقبیح کرده اند.
دوستان انسان همگی بشرند نه فرشته و از همین روی احساسات و عواطفی دارند که باید پیش از هر چیز بدان احترام گذاشت، و لذا کسی که بدون اجازه بر دوستان خود وارد می شود جز این سخن نمی شنود که: آیا تو انسانی؟! و چرا در نزدی؟!
خداوند متعال بیش از یک آیه پیرامون آداب دخول بر دوستان یا خانواده نازل فرموده است:« ای کسانی که ایمان آورده اید به خانه ای غیر از خانه خود بی آن که اجازت طلبیده و بر ساکنانش سلام کرده باشید داخل مشوید.»(1)
اجازه گرفتن برای ورود به خانه دیگران هر قدر هم به انسان نزدیک باشند ضروری است. خداوند متعال برای وارد شدن اولاد و خدمتگزاران به خانه حدودی را مشخص کرده می فرماید: « ای کسانی که ایمان آورده اید باید بندگان شما و آنها که هنوز به حد بلوغ نرسیده اند در سه هنگام از شما برای وارد شدن به خانه رخصت طلبند: پیش از نماز صبح و هنگام ظهر که لباس از تن بیرون می کنید و بعد از نماز عشا، این سه وقت، وقت خلوت شماست»(2). ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » دوستی ( دوشنبه 93/3/12 :: ساعت 4:36 عصر )