میانه‎روى در دوستى و دشمنى
 
حضرت علی علیه السلام می فرماید:

«أحبب حبیبک هونا ما، عسى أن یکون بغیضک یوما ما، و أبغضک هونا ما، عسى أن یکون حبیبک یوماما» ؛ در دوستى با دوست خود اندازه نگهدار، بخاطر آن که شاید روزى با تو دشمن شود، و در دشمنى با دشمن خود اندازه نگهدار، بخاطر آن که شاید او نیز، با تو دوست شود.

شرح:

در دوستى و دشمنى نیز، همچون مسائل دیگر، باید میانه‎روى کرد و اندازه نگه داشت. چون زیاده‎روى در دشمنى و یا دوستى نیز، ممکن است زیان‎هایى متوجه ما سازد، که دیگر قابل جبران نباشد.
وقتى با کسى دوست می‎شویم، نباید در معاشرت با او آنقدر زیاده‎روى کنیم، که بیش از اندازه به حریم زندگى ما نزدیک شود، و تمام اسرار ما را بداند. زیرا ممکن است روزى بین ما اخلافى پیدا شود و آن دوست، بصورت دشمن ما درآید. در آن صورت، او، چون تمام اسرار ما را می‎داند و از آنچه در حریم خانواده ما می‎گذرد آگاه است، می‎تواند از دانسته‏هاى خود، بر ضد ما سوء استفاده کند، و ضربه‏هایى به ما بزند، که دیگر قابل جبران نباشد.
در دشمنى نیز باید میانه‎رو باشیم و اندازه نگه داریم. یعنى نباید دشمن را آنقدر اذیت و آزار کنیم، و آنقدر درباره‏اش سخنان زشت و زننده بگوییم، که اگر روزى با یکدیگر دوست شدیم، به خاطر کارها و حرف‎هاى خود، شرمنده و خجل باشیم.

پی‎نوشت:

1- حدیث /268 از نهج‎البلاغه .

برگرفته از کتاب پندهاى کوتاه از نهج‎البلاغه، هئیت تحریریه بنیاد نهج‏البلاغه .