ازدواج و خانواده
بدون شک تعاملات درون خانواده یکی از مهمترین عوامل تامین کننده سلامت روانی فرد محسوب می گردد. در بررسی تعاملات درون خانواده روابط پدر و مادر با یکدیگر، روابط والدین با فرزندان و روابط فرزندان با یکدیگر مطرح می گردد و هر یک از این روابط به نوبه خود اثرات ویژه ای بر شخصیت، احترام به نفس و بهداشت روانی فرد دارد. در روابط درون خانواده فرزندان در درجه اول باید احساس مقبولیت بنمایند و بدانند از جانب والدینشان همانگونه که هستند پذیرفته شده می باشند نیازهای کودکان از جانب والدین به گونه ای باید ارضا گردد که به سیر تکامل روانی و جسمانی کودکان منجر شود. روابط درون خانواده چنانچه به نحوی باشد که منتج به اضطراب برای فرزندان گردد، امنیت روانی فرد را به خطر می اندازد. و این خود می تواند سرمنشا بسیاری از مشکلات روانی، رفتاری و شخصیتی برای آنها بشود، به طوریکه باید اشاره به این موضوع داشته باشیم که از لحاظ بهداشت روانی بیشتر جو روانی حاکم در خانواده و اثرات بالقوه آن مطرح است. در این رابطه می توان با ذکر مثالهایی مسئله را روشن تر بیان نمائیم . مثلا چنانچه روابط درون خانواده به خصوص روابط والدین با یکدیگر از عدم همبستگی و احترام متقابل برخوردار باشد، در فرزندان نیز یادگیریهای غلط به وجود می آید. و این خود به روابط اجتماعی او با دیگران لطمه وارد می سازد در خانواده هایی که روابط بر اساس مهار کردن هیجانات طبیعی انجام می پذیرد در سازگاری و تطابق اجتماعی فرد مشکلاتی ایجاد می شود. تحریک پذیری و هیجانات غیر عادی چنانچه در روابط درون خانوادگی وجود داشته باشد کودکان دچار ترس شده و رویه عقب نشینی را در ارتباطات اجتماعی خود با دیگران دارا می باشند. روابط درون خانوادگی چنانچه منتج به عدم ارضا نیازهای عاطفی فرزندان گردد خود موجب کاهش فعالیت های مفید و سازنده کودکان از جمله کاهش فعالیت های درسی خواهد گشت ارتباطاتی که کودکان را در بلا تصمیمی و بلاتکلیفی قرار می دهد و رفتار والدین برای آنها غیر قابل پیش بینی می گردد، موجب تشویق و اضطراب بالا در آنها میشود. در اختلافات والدین چنانچه کودکان حالت انتظار دعوا را تجربه نمایند یعنی هر روز پیش بینی نمایند که والدین خواهد داشت حالت انتظار کشیدن اتفاق بد در آنها به صورت عادت خواهد گشت و حالت انتظار اضطراب را به دنبال خواهد داشت. گذشته از روابط والدین بال یکدیگر رفتار و والدین با فرزندان نیز حائز اهمیت است که بهترین روش در این استوار است که خشم و تنبیه به مقدار کم و اعمال تشویق و محبت به مقدار زیاد و البته نه افراطی می تواند به عنوان بهترین روش ارتباطی با فرزندان به حساب آید.

روابط درون خانوادگی و بهداشت درونی

هوشنگ احمدی صوفیوند
خانواده عضو کوچک تشکیل دهنده جامعه است و خانواده تشکیل می شود از پدر و مادر و فرزند یا فرزندان که یا همه آنان پسر هستند و یا دختر و پسر، که درون خانه ای که مالکیتی است یا اجاره ای، کوچک یا بزرگ، تک واحدی و یا آپارتمان و یا در شهر و یا روستا که زندگی می کنند. پدر کار می کند و مادر خانه دار است و یا مادر هم کار میکند و هم خانه داری ، بچه ها یا تحصیل می کنند یا هنوز بزرگ نشده اند به تربیت و مراقبت نیاز دارند. در بهداشت روانی یعنی روان خوب یعنی داشتن یک روحیه خوب برای زندگی، معاشرت، کار و تربیت کردن فرزند و یا فرزندان واکسیناسیون شدن شخصیتی که از نظر روانی در مقابل بیماریهای اجتماعی از سوی اعضای بزرگ خانواده یعنی پدر و مادر به فرزندان کرده اند. فرزندان وقتی از سوی پدر و مادران از همان آغاز کودکی از نظر بهداشت روانی مورد توجه قرار گرفته باشند. بیماریها و مشکلات خارج از خانه نمی تواند بر شخصیت و سلامتی روح و روان آنان اثر گذارباشد. حالا این واکسیناسیون چگونه پدر و مادر و یا مادران به فرزند و یا فرزندان و با پدر به مادر فرزندان و یا پدر به مادر فرزندان و یا مادر به پدر فرزندان می کنند اهمیت دارد، همان توجه احساسی و عاطفی است توجه راهنمایی های روشنگرانه است. مراقبت های انسانی به یکدیگراست. و این ضمان حفظ روابط درون خانوادگی جامعه ها است. اما حقیقت باید گفت که بهداشت روانی در جایگاه روانی در جایگاه تربیت و مراقبت پدر و مادران به فرزندان خود وجود ندارد و یا اگر وجود داشته باشد رعایت نمی شود. پدر و مادران به تغییرهای جسمانی فرزندان خود حساسیت نشان می دهند و یا پدر به مادر فرزندان و یا مادر به پدر فرزندان، که به طور مثال دل درد، فشارخون، سرماخوردگی، بریدگی دست و پاها، بیماری چشمان و غیره اما به تغییرهای روانی فرزندان خود حساسیت نشان نمی دهند. به طور مثال افسردگی، پرخاشگری، گوشه گیری و غیره... نبود این وسله مهم در ارتباط ( بهداشت روانی) در رابطه درون خانوادگی سبب می شود که میان روابط اعضای خانواده فاصله ایجاد شود، فاصله ای که از خانه شروع و سپس به جامعه کشیده می شود که مانند مسائل مشکل ساز و دردسرآفرین که چه در گذشته و چه در حال جامعه با آن دست به گریبان است و همان ناسازگاریهای اجتماعی و از نظر روانی فرد با فرد و یا اعضای خانواده جامعه است .
ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » دوستی ( چهارشنبه 90/12/24 :: ساعت 5:39 عصر )

راههای گزینش همسر
راه اول: مشورت

ارزش و اهمیت «مشورت»، برای عموم مردم، روشن است. پس لزومی ندارد که در اینجا وارد بحث آن شویم؛ بلکه آنچه در اینجا ضرورت دارد، بیان «چگونگی مشورت، در انتخاب همسر» است.

راهنمای دانا

بر هر انسانی لازم است که یک «راهنمای دانا» برگزیند و در همه ی امور مهم زندگی اش، با او مشورت کند؛ هرچند که برای یافتن چنین راهنمایی، لازم باشد زحمتهایی را تحمل کند. زیرا «راهنما» در زندگی انسان، تأثیر بسزایی دارد.
تکیه به رأی خود و مشورت نکردن، برای نوجوانان خطرناک است؛ خصوصا در مسأله ی «انتخاب همسر» و ممکن است پشیمانیهای غیر قابل جبرانی به بار آورد.
خداوند در توصیف مؤمنان می فرماید: آنان اهل مشورتند، «و أمرهم شوری بینهم (1) و چه امری مهمتر از انتخاب همسر؟!»
پس، در همه ی مراحل ازدواج و تشکیل زندگی مشترک، باید با این «راهنمای دانا» مشورت کرد و مسائل را «گام به گام» با او در میان گذارد.

صفات مشاور

با هر کسی نمی توان مشورت کرد؛ زیرا اگر «مشاور»، ویژگیهای «مشاوره» را نداشه باشد، «مشورت کننده» را گمراه می کند. در نتیجه: زیانش بیش از سودتش می شود.
اینک صفات مشاور:
1- تدین: به انسان بی دین، نمی شود اعتماد کرد. انسان متدین، علاوه بر اینکه مورد اعتماد است، قضایا را از دیدگاه اسلام می نگرد و مطابق معیارهای اسلامی نظر می دهد.
2- عقل وفهم.
3- نسبت به مسائل انتخاب همسر و ازدواج، آگاهی کافی داشته باشد.
4- حریت رأی. رأی و عقیده ی خود را آزادانه و بدون ترس و مصلحت اندیشی غلط، بیان کند. انسانی که «آزادی رأی» نداشته باشد، ممکن است مصلحتهایی را در نظر بگیرد که به زیان مشورت کننده تمام شود.
5- دلسوز و خیرخواه.
6- امین و راز دار باشد.
و...
پدران و مادران، می توانند نقش مهمی در این باره داشته باشند و مشاوران دلسوز و خیرخواهی برای جوانان باشند و نظرات و تجربیات خود را در اختیار فرزندانشان قرار دهند؛ اما نظراتشان را بر آنان تحمیل نکنند.
ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » دوستی ( چهارشنبه 90/12/24 :: ساعت 5:39 عصر )

گزینش همسر و راه کارها
حال که «فضیلت ازدواج»، و «زمان ازدواج»، «فایده های تسریع و زیانهای تأخیر در ازدواج»، «مشکلات و موانع ازدواج و راه حلهای آ«» و «معیارهای انتاب همسر» را دانستیم و –به یاری خدا- تصمیم به ازدواج گرفتیم، چگونه باید اقدام کنیم؟ اکنون که «معیارها» را به دست آوردیم، از چه راهی همسری مطابق این معیارها بیابیم و تشخیص دهیم که معیارها و مشخصات مورد نظر ما تأمین است؟ خلاصه: پس از دانستن «مسائل تئوری»، اینک «راه عملی» می خواهیم. این راه را چگونه باید پیمود؟
جواب: هنگامی که «معیار و ملاک» در دست انسان باشد و بداند که چه می خواهد، «پیمودن راه» چندان دشوار نیست (هرچند که دقیق است و دقت می طلبد). مانند «مسافری هدفدار» که می داند «مقصدش» کجاست و «منظورش» چیست؛ اما چنین مسافری، باید «نقشه ی راهنما» داشته باشد تا بتواند به سلامت به مقصد و منظور خود برسد.

گزینش

همانگونه که برای سپردن مسؤولیتهای گوناگون به افراد، معیارهایی را مطابق هر مسؤولیت معین می کنند، آنگاه افرادی را برابر آن معیارها و ملاکها «گزینش» می نمایند؛ برای سپردن « مسؤولیت همسری» به افراد نیز باید آنان را مطابق این مسؤولیت بزرگ، با معیارهای مخصوص آن، «گزینش» کرد (چه دختر و چه پسر). این گزینش، نقش بسیار مهمی در زندگی آینده ی هر دو خواهد داشت.

شناخت کامل

دختر و پسر، باید نسبت به فردی که می خواهند به همسری برگزینند، «شناخت کامل و همه جانبه» داشته باشند. تحصیل این شناخت، از ضروریات حتمی است. به هیچ وجهی صلاح نیست که انسان، نسبت به کسی که ی خواهد یک عمر با او زندگی کند و او را در همه چیز خود شریک گرداند و سرنوشتش را با او گره بزند و او را محرمترین و نزدیکترین فرد به خود قرار دهد و با او «پیمانی جاودانه» ببندد، شناخت کافی نداشته باشد. «بی گدار به آب زدن» در این وادی، نوعی «خودکشی روانی است»، که هیچ انسان عاقل و فهمیده ای به آن اقدام نمی کند.
پس از انتخاب عقیده و مکتب، هیچ تصمیم و انتخابی – در طول حیات انسان – به اهمیت و بزرگی این انتخاب نیست. بعد از پیامبران و رهبران الهی، هیچ کس به اندازه ی همسر در سرنوشت انسان، نقش و تأثیر ندارد (نقش و تأثیر پدر و مادر، بیشتر به قبل از ازدواج مربوط می شود و بحث ما، در اینجا مربوط به بعد از ازدواج است). انسان حیران می ماند که این «اهمیت» را با چه لفظ و بیانی توضیح دهد! اینجانب معتقدم: وسعت و اهمیت نقش همسر در سرنوشت انسان و لزوم دقت در انتخاب همسر را نمی توان آ« گونه که باید باید و شاید توصیف کرد و هرچه در این باره گفته ونوشته شود، باز حق طلب ادا نمی شود. حتی ممکن است همسران، در «میدان عمل» نیز آن گونه که باید، نقش و تأثیر یکدیگر را بر سرنوشت خود، درک و احساس تنکنند (بخاطره تدریجی بودن تأثیر و تأثر) اما تأثیر و تأثر به طور مداوم و مستمر، کار خود را می کند.
«عالم زناشویی» حقیقتا عالمی است عجیب، پر رمز و راز، حیرت انگیز و حکیمانه!

پیش نیازهای خواستگاری
دوستان عزیز، ما سعی داریم در این مقاله شما دختر و پسر های جوان را با مهارت ها و اصول پیش از ازدواج و مراسم خواستگاری آشنا کنیم. بنابراین با ما همراه باشید.
مهارت در خود آگاهی: خود آگاهی موجب شناخت نیازهای افراد و یافتن راه مناسب برای مواجهه با آنها می شود . و همچنین اهداف زندگی را مشخص تر و واقع بینانه تر می کند. خود آگاهی فرآیند سالم هویت یابی را برای انسان آسانتر ساخته ، به زندگی او آرامش می دهد و احساس رضایتمندی را رونق می بخشد . خود آگاهی تضمین کننده استحکام وجودی فرد در هنگام بزرگسالی است و باعث پرورش روابط زن و مرد در رویارویی با مشکلات و حل مناسب آن هاست. خود آگاهی شناخت احساسات، اهداف و برنامه های زندگی ، تفریحات و سرگرمی ها ، توانایی ها ، ضعف ها، ارزشها ، مسئولیت ها، شناخت فرهنگ، مذهب ، علائق، آرزوها، و استعدادها را به دنبال دارد. کشف و درک شناخت و مهارتها و توانایی های خود به این دلیل مهم است که: فرد قبل از ازدواج بداند چه هدفی دارد و براساس هدف اصلی زندگی اش برنامه ریزی کند.
آگاهی از خود و خصوصیات خویش به انسان کمک می کند با توانایی ها ، ضعفها ، و سایر خصوصیات خود آشنا شود . و همچنین در صورت برخورد با مشکلات طرف مقابل و تشکیل زندگی مشترک بهتر و عمیق تر با مسائل روبرو شود.
شناخت تفاوتهای زن ومرد : تفاوتهای میان زن ومرد تفاوتهای عمده ای است . برخی از این تفاوتها ریشه در عوامل فیزیولوژیکی و زیستی و بعضی نشأت گرفته از عوامل اجتماعی و فرهنگی دارد و باید در ازدواج و زندگی مشترک به آن توجه کرد. ازجمله:
1- برای مردان استقلال اهمیت بسیاری دارد: آنها می خواهند در مورد مسائل مالی، معاملات و سایر موارد مشابه مستقل باشند . مخالفت و عدم توجه افراد به این نکته می تواند مشکلات و موانعی را در زندگی مشترک ایجاد کند زیرا مرد تصور می کند که به استقلالش لطمه خورده است.

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » دوستی ( چهارشنبه 90/12/24 :: ساعت 5:38 عصر )

نگاهی به اهداف و آثار ازدواج در قرآن

نویسنده:مصطفی اسدی
منبع:روزنامه کیهان

اشاره
یکی از بناهای پراهمیت اجتماع، ازدواج و تشکیل خانواده است در این واحد اولیه اجتماعی سنگ بنای تعلیم و تربیت نهاده می شود و انسان در عرصه ازدواج به آرامش و تکامل می رسد.
در این مقاله سعی شده است که با نگاهی اجمالی به اهداف و آثار ازدواج ازنظر قرآن کریم به تبیین اهمیت این سنت حسنه پرداخته شود. مطلب را با هم ازنظر می گذرانیم:

مفهوم ازدواج
ازدواج، در عرف و شرع، پیمان زناشویی است که براساس آن، برای مرد و زن در برابر هم، تعهدات اخلاقی و حقوقی پدید می آید که سرپیچی (از بسیاری) از آن ها، عقوبت و کیفر درپی خواهد داشت.در هر آیینی، ازدواج با قوانین و مقررات ویژه ای صورت می گیرد و اسلام به آداب و رسوم دیگر اقوام احترام گذاشته است: «لکل قوم نکاح» از پیمان زناشویی در قرآن به «نکاح» نیز تعبیر شده، و به دو معنا به کار رفته است: .1 آمیزش جنسی (بقره/ 230؛ نساء/6).2 عقد ازدواج (نور/32)

اهداف و آثار ازدواج
v حکمت ها و آثار مهمی بر ازدواج ترتب دارد، و قرآن در آیاتی به آن ها پرداخته است. در برخی موارد، هرچند زن و مرد با یکدیگر زندگی می کنند، اهدافی که باید در زندگی آنان حاکم باشد، از میان می رود و دوطرف بدون آن که بهره ای از زندگی مشترک ببرند، با یکدیگر زندگی می کنند برخی گفته اند: هرجا نشانه های الفت و حکمت های زوجیت چه در دنیا و چه در آخرت برقرار باشد، قرآن واژه زوجیت را به کار برده است. (روم/ 21/ فرقان/74؛ زخرف/70؛ بقره/25؛ یس/56)، و هرگاه جای این نشانه ها و حکمت ها را بغض و خیانت یا تفاوت عقیده زن و مرد با یکدیگر پر می کند، قرآن از کلمه «امرأه» استفاده کرده است) یوسف/30؛ تحریم/10و 11)، همچنین آن جا که حکمت زوجیت (بقای نسل انسان) از میان برداشته می شود، باز قرآن واژه «امرأه» را به کار برده است (ذاریات/25؛ مریم 4/ و 5؛ آل عمران/40)؛ بدین سبب دوباره وقتی این حکمت سربرمی آورد و ثمره زوجیت به بار می نشیند، باز قرآن تعبیر را عوض کرده کلمه «زوج» را به کار می برد. در آیه 40 آل عمران، زکریا به خدا خطاب می کند که همسرم نازا است: «و امرأتی عاقر»؛ ولی وقتی دعای او اجابت می شود، قرآن می فرماید: «واصلحنا له زوجه»
1-حفظ انساب: ازدواج و رعایت مقررات آن، نسب را حفظ می کند. در اسلام، حفظ نسب، پایه احکام و حقوق فراوانی است. بعضی از احکام فقهی، بر شناخت رابطه فرزند با پدر و مادر یا بر شناخت نسبت های فامیلی دیگر، مبتنی است. تبعیت فرزند از پدر و مادر در کفر و اسلام، در طهارت و نجاست، در بردگی و حریت، ربابین پدر و فرزند، قصاص نشدن پدر به قتل فرزند، مقبول نبودن شهادت پسر بر ضد پدر، وجوب قضای نمازهای میت بر پسر بزرگ تر، مسائل ارث، ولایت پدر و جد، حقوق طرفینی مانند حق حضانت و نفقات، عقوق والدین و اطاعت از آن ها و مسائل اخلاقی مانند صله رحم، هبه به اقارب، عقیقه فرزند و مسائل فراوان دیگری، بر حفظ انساب متوقف است. و از این جا به اهمیت ازدواج و مراعات حدود آن نیز پی می بریم. حفظ نسب،حکمت عده زن بین دو ازدواج شمرده شده است. انتظار زن برای ازدواج دوباره پس از وفات شوهر به مدت چهار ماه و ده روز (بقره/ 234)، عده زن به مدت سه دوره پاکی پس از طلاق (بقره/ 228) و انتظار زن باردار برای ازدواج مجدد تا هنگام وضع حمل (طلاق/4 (همه این مقررات گویای اهمیت حفظ نسب است. حرمت ازدواج با زن شوهردار (نساء/ 24)، و حرمت زنا (اسراء/32) نیز برپایه حکمت حفظ نسب قرار داده شده است.
2-برخورداری از سکون و آرامش: نیاز روح به کانون آرامش، با اهمیت تر از نیاز جنسی است. همسر شایسته در پیش آمدهای زندگی، راه وصول به آرامش و سعادت را نزدیک می کند»: و من ایته أن خلق لکم من أنفسکم أزوجا لتسکنوا الیها...»، «...وجعل منها زوجها لیسکن الیها»...
برخی مفسران، مقصود از لباس را در آیه 187 بقره، سکون و آرامش دانسته اند؛ همان گونه که خدا شب را لباس (مایه آرامش و سکون) دانسته:«و جعلنا الیل لباس لکم و انتم لباس لهن» نیز به سکون و آرامشی که با همسر حاصل می شود، اشاره خواهد داشت.

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » دوستی ( چهارشنبه 90/12/24 :: ساعت 5:37 عصر )

زمانی برای خوشبختی
نویسنده:خجسته ناطق
منبع:روزنامه قدس

اگر قصد ازدواج دارید به این نکات توجه کنیددر انتخاب همسر، تشابهات خانوادگی را مراعات کنید. بهتر است فرزندان اشخاص ثروتمند با یکدیگر ازدواج کنند و خانواده های متوسط نیز با یکدیگر پیوند زناشویی ببندند. برای ازدواج، سلامت و دوام هر چه بیشتر کانون خانواده را معیار و موردنظر قرار دهید. بهترین توصیه این است که سطح اقتصادی و رفاه خانوادگی یک زوج نزدیک به یکدیگر باشد.
 شرایط سنی
هرگز نباید سن دختر بیشتر از سن پسر باشد. روان شناسان معتقدند خانمها باید سن کمتری داشته باشند، زیرا زنها زودتر از مردها به سن فرسودگی می رسند ضمن اینکه زودتر از آقایان مراحل بلوغ را آغاز می کنند و به پایان می رسانند. فاصله سنی 15 تا 29 سال بین زن و مرد هم مجاز نیست. گرچه امروز برای زنان و مردان تحصیلات دانشگاهی لازم شناخته می شود اما در کشور ما بهتر است سطح تحصیلات آقایان بالاتر از خانمها باشد.
 

تشابه فرهنگی
دو خانواده از دیدگاه فرهنگی باید با یکدیگر مشابه باشند. یک خانواده اصیل با آداب و رسوم نمی تواند با خانواده ای بی قید و دارای حداقل سطح آداب و رسوم، زندگی خوبی داشته باشد.
 

اشتراک مذهبی
دو خانواده مذهبی به راحتی با هم معاشرت می کنند. بهتر است که اشتراک مذهبی خانواده ها در امر ازدواج در نظر گرفته شود. در نگاه اول شاید مذهب یک امر فردی به نظر برسد و شاید جوانان ما نتوانند لزوم مراعات یگانگی مذهبی را بپذیرند، اما حقیقت این است که مذهب، فرهنگ خاصی به مؤمن خود می دهد که او را از دیگران متمایز می کند.
  ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » دوستی ( چهارشنبه 90/12/24 :: ساعت 5:36 عصر )

با چه کسی باید ازدواج کرد؟
منبع:روزنامه کیهان

کارشناسان خانواده در سوئد اخیرا مطالب جالبی را در ارتباط با پیوند زناشویی عنوان کرده اند طبق گفته آنان اگر خانمی مایل به داشتن بچه بیشتری باشد، باید با مردی ازدواج کند که حداقل چند سال از او بزرگتر است. تحلیل میزان زاد و ولد در سوئد نشان داده که بیشترین تعداد کودکان در خانواده هایی متولد می شوند که در آنها مرد 6 سال بزرگتر از زن است.
تحقیقات سوئدی ها بر روی 5000 مرد و 6000 زن که طی سال های 1945- 1955 متولد شده اند نشان داده که در خانواده هایی که مرد شش سال بزرگتر از زن است، به طور متوسط 2.2 فرزند متولد شده اند که برای این کشور با سطح زاد و ولد پایین شاخصی بسیار بالاست. برای مقایسه: در خانواده هایی که زن 6 سال بزرگتر از مرد است، 1.8 فرزند متولد شده است.این اطلاعات به طور جداگانه برای زنان نیز محاسبه شدند. برای آنها «بارورترین» ازدواج ها، ازدواج با مردانی است که 4 سال از آنان بزرگتر باشند.
تفاوت ارقام برای مردان و زنان را این محققین چنین توضیح دادند که گزینش مردان و زنانی که محاسبات براساس آنان انجام شد، به طور دلخواه بود و از این رو زنان و مردان در تمامی موارد زن و شوهر نبودند.نتایج این تحقیق حاکی از آن است که مردان به طور ناخودآگاه زنان کوچکتر از خود را ترجیح می دهند، زیرا آنها پتانسیل زمانی بیشتری برای باردار شدن دارند. زنان نیز بیشتر مردان بزرگتر از خود را انتخاب می کنند، زیرا آنها امکان بیشتری برای تأمین مالی خانواده دارند.در عین حال مردانی که با زنانی ازدواج کرده اند که بسیار کوچکتر از آنان هستند نیز نمی توانند فرزندان زیادی داشته باشند. مادرانی که شوهران آنها بیش از 10 سال از آنان بزرگتر هستند، به طور متوسط بیش از 2 فرزند نداشته اند.
علاوه بر این، زمانی که اختلاف سنی بین زن و شوهر زیاد باشد، این احتمال وجود دارد که مرد زودتر دچار ناتوانی بارورسازی شود. همچنین این گونه زوج ها اغلب با اختلاف نظراتی در برنامه ریزی های خانوادگی نیز روبرو هستند.

دوستی و دوست‌یابی‌های سالم از نگاه روایات و روانشناسان (2)
فصل سوم
 
حق دوستی و آداب دوست داشتن
 
 در دوستی و برادری با مومنان و نیکان، علاوه بر یک رابطه، هر دو طرف از حقوقی نیز نسبت به یک دیگر بهره مند می‌باشند که اصل این حقوق بر کسی پوشیده نیست. البته باید به این نکته نیز توجه داشت، که این حقوق نباید، و نمی‌تواند به صورت یک طرفه انجام گیرد، بلکه آنچه مسلم است، این است که این حقوق باید به صورت دو گانه باشد، چنانچه امیرالمومنین می‌فرماید: همان حقی را که تو بر دوست خود داری، دوستت نیز بر تو دارد –(80) اولین حق برادر نسبت به برادر دیگر خود این است که گشاده رویی و برخوردی صحیح با دوستانش داشته و خوش رفتاری را هرگز فراموش نکند. به این مهم، ائمه‌ی اطهار (ع) در روایات متواتری اشاره نموده، که لازم است که بعضی از ان‌ها اشاره نمود.
 1-پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: رفتار خودرا با کسی که با تو معاشرت دارد، نیکو کن تا مسلمان باشی. (81)
 2- همچنین پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: پروردگارم مرا به مدارا با مردم امر کرد، همان گونه که به ادای واجبات مامور کرده است.
 3- امام صادق (ع) می‌فرماید: کسی که مصاحبتش باهمنشینش و رفاقتش با همسفرش و معاشرتش با معاشرش و همسایگیش با همسایه‌اش، و رفتارش با کسی که نسبت به او خوشرفتاری کرده و کردارش با کسی که با او نان و نمک خورده است، نیکو نباشد از ما نیست. (82)
 4-از امام رضا (ع) پرسیده شد، عقل چیست؟ فرمود «تحمل غم –مدارا با دشمنان و سازگاری با دوستان.»
 (نکته: این روایات از روایات خاصی است که به صراحت، یکی از شروط اسلام واقعی را خوش رفتاری و اخلاق نیکو با برادران و دوستان، معرفی نموده است، ودر روایت دوم، پیامبر) ص مدارا و خوش رفتاری و اخلاق را اوامر اصلی، خداوند می‌شمرد که به وسیله‌ی آن، ابلاغ اسلام متحقق می‌شود حقوق برادر و دوستان بر عهده‌ی یکدیگر را ائمه‌ی اطهار (ع) به ما آموخته‌اند، چنانچه پیامبر اکرم در روایت مفصلی به سی مورد از آن‌ها اشاره می‌نماید –ایشان می‌فرماید: مسلمان بر عهده‌ی برادر دینی خود سی حق دارد که از آن‌ها پا ک نمی‌شود مگر آن که آن‌ها را ادا کند یا عفو شود اینکه: از لغزش او بگذرد، بر اشک او ترحم کند – عورتش را بپوشاند، از تقصیرش چشم پوشد – پوزش وی را بپذیرد بدگویی او را نکند - پیوسته او را انذار دهد – دوستی را حفظ کند – میثاق او را رعایت کند، در صورت بیماری عیادتش کند - بر جنازه‌اش حاضر شود –دعوتش را اجابت کند- هدیه‌اش را بپذیرد – بخشش او را تلافی کند – هدیه‌اش را بپذیرد–نعمتش را شکر گذارد – به خوبی یاریش کند- ناموسش را حفظ کند –حاجتش را انجام دهد – درخواستش را برآورد –عطسه‌اش را یرحمک الله گوید- گمشده‌اش را رهنمایی کند –سلامش را پاسخ دهد –گفتارش را با او نیکو کند، دوست او را دوست بدارد و بااو دشمنی نکند، (چه ظالم باشد و چه ظالم را یاری کند) – یاری او درصورتی که ظالم باشد این است که او را از ستمگری باز دارد و یاری او در صورت مظلومیت آن است که در گرفتن حقش به او کمک کند – او را به دشمن تسلیم نکند – او را خوار نکند –آنچه را برای خود می‌خواهد برای او بخواهد، آنچه را برای خود ناخوش می‌دارد، برای او ناخوش می‌دارد، برای او ناخوش بدارد سپس فرمود: اگر یکی از شما از حقوق برادر دینی خود چیزی فرو گذارد در روز قیامت از او مطالبه و به زیان و ی در خواست او را برآورده می‌شود -(83) پیامبر اکرم (ص) همچنین می‌فرمایند: (از برای مومن هفت حق است که خداوند آن‌ها را واجب نموده است: در رویا رویی او را بزرگ بدارد، محبتش را در دل داشته باشد، در مالش با او مواسات کند، غیبتش را بر خود حرام بداند، در بیماری از او عیادت کند، جنازه‌اش را تشییع کند و پس از مردن او، جز نیکی در موردش نگوید –)84 یک دوست خوب دوستی است که غیاب برادرش، به وی خیانت نکند و دوستی خود را هم در ظاهر و هم در باطن حفظ نماید.
 امام علی (ع) در این باره می‌فرمایند: دوست آدمی، دوست وی نخواهد بود، جز آنکه سه چیز وی را حفظ کند، درغیاب وی – در بدبختی وی- در مرگ وی (85) از جمله حقوق دوست در مقابل دوست دیگر مشایعت نمودن وی، و تنها نگذاشتن وی در مقابل مراحل مختلف، چه دنیوی و چه مالی، و چه جانی و ...می‌باشد – و از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به مشایعت نمودن در راه است. امام صادق (ع) در روایتی داستانی از امیرالمومنین (علی) ع ذکر نموده‌اند که می‌فرمایند: روزی، امیرالمومنین (ع) با مردی ذمی همراه شد، ذمی به آن حضرت عرضه داشت: ای بنده‌ی خدا قصد کجا داری؟ امام پاسخ داد: قصد کوفه دارم –هنگامی که ذمی راه خود را کج نمود، امیر المومنین نیز راه خود را کج نمودند!!
 ذمی سوال کرد: آیا نگفتی قصد کوفه داری!؟
 امام پاسخ داد چرا، ذمی گفت: راه کوفه را رها نمودی!؟
 امام پاسخ داد: بله
سوال نمود: با این که می‌دانستی چرا با من راه را کج نمودی!؟ امام پاسخ دادند: این از کمال رفاقت است که رفیقش را به هنگامی که از وی جدا می‌شود، اندکی مشایعت نماید، زیرا پیامبر ما این گونه به ما دستور داده‌اند.
 ذمی گفت: به همین گونه!؟
 حضرت فرمودند: آری
وی گفت: جز این نیست آن‌هایی که او را پیروی کرده‌اند به خاطر همین کردار کریمانه اوست – و من تو را گواه می‌گیرم که بر کیش تو هستم، ذمی به همراه امیرمومنان بازگشته و وقتی آن حضرت را شناخت، اسلام آورد –(86) همان گونه که گفته شد، دوست واقعی آن است که دوست خود را در جمیع امور، یاری و همیاری نماید، بر این مطلب، امام سجاد (ع) نیز تاکید نموده و می‌فرمایند: اما حق دوست آن است که تا جایی که برایت ممکن است، به فضل و بخشش با او رفتار کنی و گرنه دست کم حدّ انصاف را مراعات نمایی، همچنین او را گرامی داری، چنانچه تو را گرامی می‌دارد و پاس او را بداری چنانچه او، پاس تو را دارد و نباید در میان خودتان به انجام دادن کار نیکی، وی بر تو سبقت گیرد و اگر پیشدستی کرد، ان را تلافی کن و نباید در رعایت دوستی و مودت او به حدی که شایستگی آن را دارد کوتاهی کند، و باید خیر خواهی و نگهداری و کمک به او در ادای طاعات الهی را بر خود واجب دانسته و او را در مجاهده با نفس خویش در مواقعی که اراده معصیت پروردگار کند، یاری دهی و برای او رحمت باشی و عذاب نباشی و ...(87)
 فصل چهارم:

راه های جلب دوستی
  ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » دوستی ( چهارشنبه 90/12/24 :: ساعت 5:34 عصر )

دوستی و دوست‌یابی‌های سالم از نگاه روایات و روانشناسان
چکیده:
در این نوشته به لطف خداوند متعال، نوشته ای را طراحی نموده‌ایم، که انشا الله می‌تواند در مراحل مختلف زندگی برایتان حائز اهمیت باشد. این نوشته در چند بخش تنظیم گشته است؛ قسمت اول به لزوم دوستی و نیاز فطری انسا ن ها به دوست اشاره نموده‌ایم، که این نیاز در انسان، بیش از حیوانات دیگر وجود دارد، در بخش دوم به لزوم، خوب بودن دوستان و پرهیز از دوستی با افراد مختلفی از جمله دروغگو-احمق و... اشاره شد، زیرا دوستی اولین گام در مسیر شقاوت و سعادت انسانی به شمارمی آید که نباید آن را موضوع کوچکی بدانیم، بلکه آن اساس آینده‌ی ما را شکل می‌دهد، سپس طبق آن به روایات معتبر از معتبرترین منابع شیعه، اشاره شد ه است. پس از اهمیت دوستی و همچنین ذکر اهمیت دوستی با های خوب، به راه کارهای دوست یابی و روش‌های باز کردن سر صحبت با کسی که هنوز با وی آشنایی نداشته‌ایم و وی شرائط دوستی را دارد، اشاره شده است که طبق آن به زبان گفتاری و مهم‌تر از آن به زبان جسم (زبان بدن) اشاره شد و توضیحات مختصری را پیرامون آن داده‌ایم. در آخر نیز به راه کارهای پایانی برای جلب دوستی و هم چنین راه کارهای تداوم دوستی‌ها، اشاره نموده‌ایم.
 کلید واژه: دوست - دوستی، دوست یابی، احمق، دروغگو
 مقدمه:
از مهم‌ترین قسمت‌های زندگی، انس گرفتن با همنوعان خویش می‌باشد، زیرا بیش از موجودات دیگر به اجتماع، نیازمند است، زیرا زندگی وی، یک زندگی کاملاً اجتماعی است. یکی از دلائل اصلی بر سخنانم این است که اگر افراد در کنار هم نباشند، فرد دچار بیماریهای مختلف روحی و روانی خواهد شد، که همین امر می تواندزمینه ساز بیماری‌های جسمی فراوانی نیز باشد. دوستی درانسان یک امر فطری و غریزی است که وی را در اجتماع می‌کشاند. چنان چه ارسطو نیز می‌گوید: دوستی یکی از فضائل است یا به هر حال فضیلت را در بردارد، به علاوه دوستی یکی از ضروریات اولیه زندگی است. یک دوست خوب آن است که در کنار وی انسان به آرامش برسد، نه اینکه مشکلات وی را دوچندان کند. لزوماً یک دوست صمیمی کم کم وارد زندگی می‌شود و می‌تواند نقش به سزائی را در آینده وی ایفا کند، به همین دلیل، باید در انتخاب دوست، بسیار دقت نمود، زیرا وی یکی از اعضاء خانواده‌ی مجازی به شمار می‌رود، که حتی نقش وی می‌تواند بالا تر از افراد خانواده‌ی حقیقی باشد. چنانچه امام علی (ع) می‌فرمایند: بسا تو را برادری است که مادر تو وی را نزائیده است. وچنانچه حضرت می‌فرمایند: بسا بیگانه ای از خویشاوند نزدیک‌تر است و غریب کسی است که دوستی ندارد (1) بنابراین اولین موضوع مورد بحث ویژگی دوست واقعی است چنان چه حکیمی گفته است: اگر همه‌ی دنیا را مالک شوم، آن در نظر من با ذره ای از وفای دوست و اندکی از محبت برادری کریم، برابری نمی‌کند (2) دومین موضوعی که می‌تواند در دوستی پس از انتخاب فرد مهم تلقی شود، برخورد های اولیه با وی خواهد بود، که همین امر می‌تواند مقدمه ای در تداوم و یا عدم دوستی داشته باشد (3) وقتی شما فردی را برای دوستی مناسب دیدید، باید بتوانید، با وی، یک برخورد اولیه داشته باشید. به عبارت دقیق‌تر و روشن‌تر باید اسلوب‌های دوست یابی را یاد گرفته تا بتوانید، فرد مورد نظر را با اراده خویش انتخاب کنید. نخست اینکه باید بدانید، وی دوستی با شما را چگونه تلقی می‌کند و دیدگاهش نسبت به معیارهای شما چگونه است. در این نوشته به لطف خدای تبارک و تعالی و عنایت حضرت بقیه الله الاعظم (عج) به مواردی که به آن‌ها اشاره شد، می‌پردازیم که امید است مورد توجه خوانندگان محترم قرار گیرد.
 فصل اول
اهمیت دوست و دوستی:
  ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » دوستی ( چهارشنبه 90/12/24 :: ساعت 5:33 عصر )

«داستان یک دوست »

 یکی از پرسش های مهم در باب دوستی آن است که: ویژگی های یک دوست خوب چیست؟ به نظر شما بهتر نیست این ویژگی ها را هم از بیانات زیبای حضرت علی (علیه السلام) بشنویم؟ آن حضرت درباره ی یکی از دوستان خود سخنان ارزشمند و آموزنده ای فرموده است که با نقل آن، به خوبی و روشنی با ویژگی های یک دوست خوب آشنا می شویم. اما لازم است پیشتر دو نکته را تذکر دهیم.
الف – عزیران همکلاسی مدرسه ای ! بسیاری از صفاتی را که امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) درباره ی دوست فرموده است، برای بزرگ ترها سودمند است تا برای شما؛ یعنی انجام برخی از آن کارها شاید با شرایط سنی شما سازگار نباشد. البته درست تر آن است که بگوییم وقتی بزرگ تر شدید و با مسائل زندگی آشناتر گشتید و روابط اجتماعی شما هم بیشتر شد، آنچه را که حضرت علی (علیه السلام) درباره ی دوست خود فرموده است بهتر و روشن تر وجدان می کنید، بنابراین برخی از آن ویژگی ها در آینده برای شما مفیدتر و کارسازتر خواهد بود و شماری نیز هم اکنون به کار شما می آید و چون آینده پیش روی شماست، آن ویژگی ها را بیان می کنیم.
ب – در پایان سخنان حضرت علی (علیه السلام) عباراتی آمده است که ما آن عبارات را در آغاز این سخن می آوریم تا:
 
 *- اولاً بدانیم که آن حضرت سفارش اکید بر انجام آن خوی های پسندیده دارد.
*-ثانیاً به هشدار آن حضرت توجه کنیم که انجام دادن آن کردارهای خدایی البته بسیار دشوار است.
*-ثالثاً به خود بیاییم که هر اندازه که از آن کارها را که قادر هستیم انجام دهیم.
عبارات پایانی حضرت (علی علیه السلام) چنین است: «به شما اکیداً سفارش می کنم که این خوبی ها را فرا گیرید؛ به آنها پای بند شوید و به انجامشان دل بسپارید و اگر نمی توانید به همه ی آن زیبایی های اخلاقی آراسته شوید، آگاه باشید که اگر بخشی از آن را هم برگیرید، بهتر است از این که تمام آن را واگذارید. »
 اینک به سخنان گهربار آن حضرت دل می سپاریم تا ویژگی های یک دوست خوب را بشناسیم: «در روزگار گذشته دوست و برادری داشتم که به خاطر خدا با یکدیگر دوست بودیم.» به این نکته ی نخست توجه کنید: «دوستی برای خدا و به خاطر خدا.» عامل و انگیزه ی دوستی هر چه باشد، دوران پایداری و ماندگاری آن دوستی تا زمان بقای آن عامل است. از آنجا که خداوند همیشه حی و ماندگار و پایدار است. دوستی های خدایی نیز جاودانه و همیشگی است. پس بنای دوستی های خود را برایمان و اعتقاد به خداوند استوار می سازیم و دوستانمان را از میان دین باوران بر می گزینیم.
منبع: نشریه جوانان امروز، شماره 2095.